DOSTAWA I EBOOK GRATIS OD 299ZŁ!

Język
POŁOŻNA RADZI: Self-reg maluchów
POŁOŻNA EMILIA ADAMCZYK EMILYMED.PL: Self-reg maluchów

Self-reg maluchów

Metoda samoregulacji pozwala przerwać cykl "pobudzenia” u dziecka i nauczyć je samodzielnego zarządzania stresem.

Samoregulacja to podejście, dzięki któremu można zapewnić nie tylko właściwe zachowanie tu i teraz, ale też zainwestować trud w dobrą przyszłość: odporność na stres, zdrowie psychiczne, zdrowe poczucie wartości i umiejętność radzenia sobie z wyzwaniami, jakie niesie życie.

Self-reg to coś więcej niż pojedyncze strategie, które czasem działają, a czasem nie i które dezaktualizują się z wiekiem. To całościowe podejście do dziecka oparte na bliskości, zrozumieniu, podtrzymywaniu dobrego kontaktu, miłości i akceptacji.

Małe dzieci uczą się od dorosłych, jak kontrolować swoje emocje i zachowania. To rodzice pomagają im uczyć się metod samoregulacji, odwracając uwagę dzieci od nieprzyjemnych lub pomagając im zrozumieć nowe dla nich wydarzenia.

Rozpracowując źródła problemów należy zawsze zbadać zdolność dziecka do rejestracji i integracji różnego rodzaju informacji sensorycznych.

Istnieją rozmaite oparte na zabawie techniki skutecznego dotarcia do źródeł uwagi; jednak przede wszystkim należy pracować nad samoregulacją dziecka.

Badania wykazują, że wewnętrzne wysiłki w zakresie regulacji emocji w okresie niemowlęcym zwykle manifestują się jako podejście do przyjemnych lub unikanie nieprzyjemnych bodźców. 

W wieku trzech miesięcy niemowlęta mogą angażować się w zachowania uspokajające, takie jak ssanie. Zaobserwowano, że niemowlęta próbowały stłumić złość lub smutek poprzez marszczenie brwi lub zaciskanie ust.

Od trzech do sześciu miesięcy niemowlęta mogą angażować się w zachowania związane z rozpraszaniem się i szukaniem pomocy w celach regulacyjnych. W wieku jednego roku niemowlęta zaczynają doceniać zdolności swoich rodziców do zapewniania im wsparcia regulacyjnego. Na przykład niemowlęta na ogół mają trudności z regulowaniem strachu, przez co często znajdują sposoby wyrażania strachu w sposób, który przyciąga uwagę.

Pod koniec pierwszego roku małe dzieci zaczynają przyjmować nowe strategie zmniejszania negatywnego pobudzenia. Strategie te mogą obejmować kołysanie się, żucie przedmiotów lub oddalanie się od rzeczy, które je denerwują.

Po dwóch latach maluchy potrafią zastosować pewne taktyki regulacji emocji, aby wpływać na różne stany emocjonalne. Ponadto dojrzewanie funkcjonowania mózgu oraz zdolności językowych i motorycznych pozwala maluchom skuteczniej zarządzać ich reakcjami emocjonalnymi i poziomem pobudzenia.

Zachowania maluchów, które mogą frustrować i wywoływać uczucie bezsilności:

  • Wielu dzieciom, zwłaszcza małym, bardzo trudno jest „obserwować, oceniać i modyfikować” własne emocje – działają pod wpływem emocji, impulsywnie
  • Odwoływanie się do „procesów lewopółkulowych”, takich jak mowa i funkcje wykonawcze, nie jest skuteczne w procesie regulowania emocji dziecka, ponieważ w stanie nadmiernego pobudzenia te procesy „wyłączają się” u dzieci pod wpływem adrenaliny; dlatego bezcelowe jest mówienie do dzieci – bo one nas „nie usłyszą" 
  • Im silniejsze oddziaływanie adrenaliny na dziecko, tym mniejsza jego wydolność „obserwowania, oceniania i modyfikowania” własnych emocji – ciężko jest dziecku panować nad „gadzim mózgiem” i nawiązać relację z opiekunem
  • Małe dzieci doświadczają intensywnych reakcji emocjonalnych, które mogą być nagłe i wydają się katastrofalne – na zasadzie „wszystko albo nic”.
  • Są momenty, że dziecko jest tak zdenerwowane albo rozzłoszczone, że nie pomaga nic, co mówisz lub robisz. Dzieje się tak nie dlatego, że dziecko nie chce, czy że zepsuł się „mechanizm hamujący” dziecka i z pewnością nie dlatego, że dziecko „za mało się stara”, czy jest „niegrzeczne”. Zdarza się, że tak pobudzone dziecko nie jest w stanie zarejestrować ani przetworzyć tego, co mówisz lub robisz.

 

Najważniejsze jest, aby rodzice małego dziecka najpierw sami się wyciszyli, później postarali się uspokoić dziecko zanim spróbują omawiać zagadnienia związane z emocjami. Zasada taka jak w samolocie, najpierw zakładamy maskę sobie, następnie dziecku – bo jak stracimy przytomność, to nie pomożemy dziecku… Pamiętajmy o tym.

Roztargnienie dziecka, impulsywność, nieumiejętność słuchania, niska tolerancja frustracji i inne trudne zachowania są konsekwencją nadmiernego pobudzenia.

Im bardziej zestresowane jest dziecko, tym trudniej mu uczestniczyć w tym, co obserwuje lub odczuwa oraz przewidzieć, co będzie się działo, a to nasila stres i sprawia, że dziecko staje się jeszcze bardziej nieuważne. 

Wyłączenie się i nadmierna koncentracja na czymś to sposoby blokowania stresu. 

Perspektywa wykorzystania samoregulacji

Roztargnienie dziecka, impulsywność, nieumiejętność słuchania, niska tolerancja frustracji i inne trudne zachowania są konsekwencją nadmiernego pobudzenia, tzw przebodźcowania. Im bardziej zestresowane jest dziecko, tym trudniej mu uczestniczyć w tym, co obserwuje lub odczuwa oraz przewidzieć, co będzie się działo, a to nasila stres i sprawia, że dziecko staje się jeszcze bardziej nieuważne.

Wyłączenie się i nadmierna koncentracja na czymś to sposoby blokowania stresu. Im lepiej dziecko nauczy się jak identyfikować i redukować stresory, które czynią je nieuważnym, tym łatwiej będzie mu rozpoznawać regularności w tym, co do tej pory było "przytłaczającym, pełnym zgiełku zamieszaniem”.

Dzieci nie można zmusić aby się "uspokoiły”, a grożenie im karą, jeśli tego nie zrobią zwiększa dodatkowo poziom stresu, którego i tak doświadczają.

 

 Emilia Adamczyk

do góry
Sklep jest w trybie podglądu
Pokaż pełną wersję strony
Sklep internetowy Shoper.pl