Komunikacja na drodze neurohormonalnej

Przeżycia emocjonalne mamy mają wpływ na prenatalny rozwój malucha. Gdy mama przeżywa uczucie zadowolenia, radości, do jej krwi wydzielają się związki chemiczne (np. endorfiny), które przenikają do łożyska i stymulują dziecko do ich produkcji (już od 6. tygodnia życia prenatalnego). Dziecko jednak wykazuje dużą odporność na konsekwencje stresu mamy, a  swoje siły wykorzystuje na intensywny rozwój.

Ważne są wspólne chwile

• Rodzice powinni tak zorganizować swój czas, by każdego dnia mogli wspólnie odpocząć. Chodzi tu o relaks w ciszy, z poczuciem wewnętrznego uspokojenia, bliskości fizycznej i psychicznej przyszłego ojca i dziecka.
• Ważna jest jakość spędzanych wspólnie chwil, a nie długość ich trwania.
• Rodzice mają okazję, by wsłuchiwać się w nowe oznaki życia i ruchy ich dziecka, by wspólnie do niego mówić i otaczać je miłością.

Wyobrażeniowe myślenie o dziecku

• Wizualizacja (obrazowe przedstawianie sobie porodu, dziecka i życia z nim). Codzienny relaks połączony z wizualizacją reguluje procesy życiowe np. oddychanie, zmniejsza różne dolegliwości, ułatwia pracę umysłową. Wizualizację należy przeprowadzać raz - dwa razy na tydzień przez kilkanaście minut, wyobrażając sobie dziecko, jego twarz, rączki, nóżki itp. Wizualizacja jest sposobem tworzenia więzi z dzieckiem dla obojga rodziców.
• Prowadzenie pamiętnika ciążowego - pamiętnik rozwoju dziecka, z jego zdjęciami z USG, notatkami z jego doświadczeń mamy ruchów itp.
• Rysowanie wizerunku dziecka - popularne w USA.

Rozmowy z dzieckiem

• Rozmowa może mieć formę monologu lub dialogu,
• na myślowy kontakt z maleństwem można przeznaczyć każdą wolną chwilę w poczekalni,
• rozmowy z dzieckiem mogą prowadzić oboje rodzice, np. nie koncentrujemy się na tym, czy są w nas nasze myśli czy odpowiedzi dziecka, ważny jest kontakt i nastawienie na kontakt z dzieckiem,
• każde z rodziców ma szansę jeszcze przed urodzeniem rozwinąć swój własny sposób dialogu z dzieckiem,
• istotny jest sam fakt myślenia o dziecku, nie zaś sama treść.

Śpiewanie dziecku

• nie jest ważne, czy potrafimy dobrze śpiewać, czy nie; ważne jest, żeby dziecko słyszało nasz głos przed narodzinami,
• należy śpiewać jak najczęściej, piosenki łatwo wpadające w ucho, rytmiczne, krótkie i proste, piosenkę można dostosować do panującego nastroju np. w chwili zdenerwowania coś uspokajającego, wieczorem - kołysankę,
• śpiew można połączyć z ćwiczeniami oddechowymi

Słuchanie muzyki

• można grać samodzielnie na instrumencie, zwłaszcza utwory spokojne i melodyjne,
• korzystne dla więzi partnerskiej i więzi z dzieckiem jest wspólne, rodzinne słuchanie muzyki,
• przynajmniej 10 minut dziennie,
• może to być muzyka klasyczna spokojna, która normalizuje pracę serca i fal mózgowych, np. Bacha, Mozarta, Schumanna, Debussy'ego, Czajkowskiego, Vivaldiego,
• na dzieci przed urodzeniem szczególnie dobrze działają dźwięki o niskich częstotliwościach (klarnet, flet, fagot, wiolonczela, kontrabas),
• można łatwo zaobserwować, jaką muzykę dziecko lubi najbardziej,
• najprzyjemniejsza jest muzyka w tempie uderzeń ludzkiego serca.

Utulanie dziecka, czy to możliwe

• holenderski terapeuta F. Veldman opracował haptonomię - technikę takiego masażu brzucha, aby pobudzał dziecko i komunikował mu o uczuciach rodziców do niego,
• kalifornijski położnik R. Van de Carr zachęca rodziców do głaskania i klepania brzucha w połączeniu z określonymi dźwiękami mowy i śpiewu - tzw. „prenatalny uniwersytet",
• dzieci masowane i dotykane z czułością przed i po narodzeniu lepiej się rozwijają fizycznie i emocjonalnie,
• obejmowanie, głaskanie brzucha w połączeniu z delikatnym kołysaniem,
• gdy dziecko jest już większe, masowaniem i głaskaniem możemy zmienić jego pozycję tak, by ułatwić poród.

Znaczenie kontaktu z dzieckiem przed urodzeniem

• stosowanie prenatalnej stymulacji jest wyrazem więzi i przywiązania rodziców do dziecka, stymulacja prenatalna lepiej wpływa na rozumienie sygnałów płynących od dziecka i sprawniejsze na nie reagowanie po narodzinach,
• rodzice, którzy stosowali stymulację prenatalną, wykazują większy spokój i rozluźnienie w czasie kontaktu z noworodkiem, odczuwają większą radość przy pielęgnacji, bawieniu się z nim,
• rodzice, starając się odczytać komunikaty płynące od dziecka, rozwijają swoją intuicję i wrażliwość na jego potrzeby,
• dziecko od poczęcia rozwija się w klimacie miłości, wśród oznak, że jest ważne dla rodziców,
• głos, dotyk, śpiew rodziców są dla dziecka bodźcami stymulującymi jego mózg, umożliwiają powstanie zawiązków inteligencji zmysłowo-ruchowej,
• mózg dziecka odbiera wrażenia ze środowiska wewnątrzmacicznego, a także z zewnątrz, i zapamiętuje je,
• dzieci poddawane stymulacji muzycznej przed porodem, lepiej śpią, są spokojniejsze, radosne, szybciej następuje u nich proces głużenia i gaworzenia - czyli rozwój mowy.

 

Emilia Adamczyk